100-30 Fyrispurningur til Helenu Dam á Neystabø, landsstýrismann, viðvíkjandi bústaðarmøguleikunum hjá sosialt veikum borgarum
Ár 2000, týsdagin 28. mars, boðaði formaðurin frá omanfyri nevnda fyrispurningi frá Heðin Mortensen, løgtingsmanni, sum var soljóðandi:
Fyrispurningur
Viðmerkingar:
Ein stórur trupulleiki, serliga í Tórshavnar kommunu, er tað vaksandi talið av borgarum, sum ikki sjálvir eru førir fyri at útvega sær bústað.
Frelsunarherurin hevur gjørt og ger framvegis eitt stórt sosialt arbeiði. Í 1998 læt Frelsunarherurin í Tórshavn upp eitt herberg, har tey, ið ongastaðni høvdu at vera um náttina, fingu boðið eina song.
Av ársfrágreiðingini fyri 1999 framgongur, at talið á teimum, ið gista á herberginum, er støðugt vaksandi, men samstundis verður víst á, hvussu hugstoytt og trupult tað er serliga køldu árstíðina at senda tey út aftur á gøtuna um dagin.
Eisini frættist, at fólk, sum ongan bústað hava, m.a. brúka forhøllina á Landssjúkrahúsinum til gisting.
Á tingfundi 29. mars 2000 varð samtykt uttan atkvøðugreiðslu, at fyrispurningurin skuldi svarast.
Á tingfundi 3. mai 2000 svaraði Helena Dam á Neystabø, landsstýrismaður, fyrispurninginum soleiðis
Svar:
Fyri nøkrum árum síðani var fyribrigdið heimleys ikki so kent í
Føroyum, sum tað er í dag. Innan fyri tey síðstu árini hevur tað víst seg, at
fleiri heimleys verða, í hvussu so er, eru tey meira sjónlig, enn tey hava verið fyrr.
Sum støðan er í dag, er tað Almannastovan, sum eftir førimuni finnur loysnir fyri
teir borgarar, sum ongan bústað hava. Men Almannastovna hevur hvørki neyðugar
heimildir ella møguleikar at skipa fyri varandi loysnum ella at seta skipanir í verk,
sum bøta um trupulleikan í síni heild.
Umsitingin í Almanna- og Heilsumálastýrinum hevur spurt seg fyri og kannað eftir, hvussu tað er í øðrum londum, og hevur fingið til vega tilfar um, á hvønn hátt man kann hjálpa teimum heimleysu. Í øðrum londum m.a. í Danmark verða ymiskar loysnir nýttar, alt eftir hvønn tørv tey heimleysu hava. Eisini í Føroyum tosa vit um ymisk sløg av fólki, sum eru heimleys, og mugu loysnirnar laga seg eftir tørvinum. Almanna- og Heilsumálastýrið hevur tikið spurningin í álvara, og er m.a. í samstarvi við heimarøktina farið undir at kanna, á hvønn hátt vit fremja tær bestu loysnirnar. Neyðugt verður eisini at fáa staðfest, møguliga við lóggávu, um tað er landið ella kommunurnar, sum hava ábyrgdina av at útvega neyðugar búmøguleikar til hesar borgarar. Ætlanin er at arbeiða fram ímóti at fáa svarað hesum spurningi á bestan hátt til komandi ár.
Málið avgreitt.