Vanlig forsorg verður veitt við heimild í Lbkg. nr. 100 frá 2. mars 1988 um almenna forsorg í Føroyum við seinni broytingum.

Játtanir eftir forsorgarlógini eru bygdar á metingar. Tó er tað so, at lógin ásetir, nær ið hvør skal hava stuðul. T.e., at berst okkurt á, t.d. sjúka, hjúnaskilnaður ella eyka útreiðslur av breki, so hevur umsøkjarin rætt til veiting, ið ikki í øllum lutum er lógarásett, men sum lógin setir rættiliga neyvar rammur fyri saman við góðkendari niðurskrivaðari siðvenju.

Hjálpin eftir § 9 er ætlað sum ein fyribils hjálp undir sjúku ella annað kemur á, ella sum ein umskiftishjálp um t.d. hjúnafelagin doyr.

Lógin ásetir ikki fasta upphædd, men gevur bert ábendingar um, hvussu stór hjálpin skal vera. Tó er ásett eitt hægstamark, sum samsvarar mesta dagpeningi, sum kann verða veitt eftir lógini um dagpening fyri sjúku og barnsburð. Hjálpin verður givin neyvt eftir, hvussu tørvurin verður hildin at vera.

Arbeiðsloysisforsorg verður veitt við heimild í Lbkg. nr. 100 frá 2. mars 1988 um almenna forsorg í Føroyum við seinni broytingum. Rætt til arbeiðsloysisforsorg/ískoyti hava arbeiðsleys, sum eitt skifti ikki eru før fyri at vinna sær og sínum til uppihalds, og sum ikki fáa arbeiðsloysistrygging størri enn fólkapensiónsupphæddina.

Um so er, at tað ikki tykist at vera møguligt hjá onkrum at gerast fíggjarliga sjálvbjargin á nakran hátt, og fólk heldur ikki hevur rætt til avlamispensión, verður hjálpin veitt eftir § 13 í forsorgarlógini. Henda grein verður bert nýtt í undantaksførum, tá ongin møguleiki tykist at vera fyri, at fólk fer at bjarga sær, um tað almenna ikki hjálpir.

Veitingin eftir § 13 samsvarar fólkapensiónsstøði, t.e. grundarupphædd + pensiónsviðbót møguligari barnaviðbót, við frádrátti av møguligum inntøkum í veitingartíðini. Í serligum undantaksførum kann størri veiting verða latin.

Treytin fyri veiting - undantikið hjálp til sjúkraútreiðslur - er hin sama sum eftir § 9, at okkurt hevur borist á (sjúka e.a.) , so at fólk ikki klára seg fíggjarliga. Stuðul kann verða veittur til rímiligar stakútreiðslur, sum fara at gera tað sera torført at bjarga sær fíggjarliga, um fólk sjálvi skulu gjalda tær.

Rímiligar stakútreiðslur eru vanligar og neyðugar útreiðslur hjá einum fólki ella húski. Einki er ásett nágreiniliga hvørjar stakútreiðslur fólk kunnu fáa hjálp til. Útreiðslan skal vera neyðug og rímilig og fólk skulu ikki kunna gjalda hana sjálvi, uttan at vandi er fyri, at ein annars hóskilig fíggjarætlan ikki fer at halda.

Treytin fyri at fáa stuðul eftir hesari lógargrein er, at barnið hevur varandi brek ella varandi sjúku, at barnið býr heima og ikki á stovni - og at serkunnleiki kann vísa á ella vátta meirútreiðslur, sum eru av brekinum ella sjúkuni. Sum dømi um stuðul til meirkostnað til foreldur at brekaðum/varandi sjúkum børnum, kunnu verða nevnd: endurgjald fyri inntøkumiss, stuðul til umlætting á stovni(til stuðulsfólk), endurgjald fyri heilivág, meirútreiðslur av serkosti, endurgjald fyri meirkostnað av klæðum og skóm, tí at hesi eru slitin á óvanligan hátt.

Treytin fyri at fáa stuðul til endurútbúgving, t.e. upplæring, útbúgving, umskúling, egið virki, arbeiðsamboð og maskinur, er, at fólk síggja sær eingi ráð, av tí at tey hava fingið sálarligt ella likamligt brek, ella av umstøðunum sum heild. Herumframt er treytin, at hildið verður, at fólk megnar ætlaðu endurbúgvingina, bæði fakliga og fíggjarliga, og at endurbúgvingin hevur við sær, at fólk fara at bjarga sær fíggjarliga, ella at tey í minsta lagi gerast munandi leysari av almennum stuðli.

Stuðul til endurútbúgving verður veittur sum reinur stuðul ella sum partvísur stuðul og partvíst rentufrítt lán, sum skal rindast aftur, tá útbúgvingin er lokin. Upphæddin er ein tørvsupphædd, sum verður útroknað eftir somu grundreglum , sum fyribils hjálp eftir § 9 í forsorgarlógini, tó í mesta lagi upp til metta nettoinntøku eftir lokna útbúgving.

Játtast kunnu vard størv, vinnuroyndir, umskúling v.m. til avlamin og onnur, sum av einhvørji orsøk eru vorðin avmarkað í sínum vinnuførleika. Lønarískoytið til vardu størvini kann veitast.

Fólk, sum eru avlamin ella hava varandi brek av sjúku ella av elli, kunnu fáa stuðul til hjálpartól og annað, um so er, hildið verður, at stuðulin er neyðugur fyri, at fólk kunnu vera í vinnu, ella stuðulin hevur við sær, at bøtt verður munandi um sjúkuna/brekið, ella at munandi verður lætt um gerandisdagin hjá fólki heima.

Truplu viðurskiftini á arbeiðsmarknaðinum sum heild hava við sær, at alt fleiri hava ikki arbeitt leingi (fimm ár og meira), at tey mugu fáa endurútbúgving, skal vón vera um at fáa tey út aftur á arbeiðsmarkanaðin. Samstundis bera arbeiðsmarknaðarviðurskiftini við sær, at ikki longur er trygd fyri, at vinnumøguleikarnir hjá viðskiftafólkinum veruliga verða betri, sjálvt um tey fáa endurútbúgving í onkrari grein, sum vissa er fyri, at viðskiftafólkið megnar at gjøgnumføra. Hetta, saman við, at eingir veruligir endurútbúgvingarstovnar eru í Føroyum, hevur við sær, at neyðugt er at fáa heilt øðrvísi og betri samskifti við vinnulívið, so at vit tryggja, at fólk verða endurútbúgvin til vinnu, har rímilig trygd er fyri, at tørvur er á teirra arbeiðsmegi. Hetta hevði ivaleyst eisini stytt um einstøku endurútbúgvingina, og harvið gjørt hana bæði bíligari og betri, samstundis sum tað hevði kunnað havt við sær eitt veruligt umskifti frá passivari veiting til aktiva hjálp til at gerast sjálvhjálpin.

Møguleiki er eisini fyri, at stuðul verður veittur til heilivág, serkost, serklæðir (stuðulshosur, v.m.), at stuðul verður veittur til at læna hjálpartól, til tannviðgerð o.s.fr.

Við kunngerð nr. 151 frá 24. november 1997 vórðu avmarkingar settar fyri fíggjarligan stuðli til heilivág til persónar, ið eru avlaminir, varandi sjúkir ella ellisbrekaðir, har Almannanstovan eftir umsókn veitir stuðul til ávísan heilivág. Almannastovan kann veita stuðul til útreiðslur omanfyri kr. 400,- um ársfjórðingin. Til pensiónistar kann veitast stuðul til útreiðslur omanfyri ávíkavist kr. 200 - 400 og 600 um ársfjórðingin, alt eftir hvussu stóra inntøku pensiónisturin hevur.

Í 1997 vóru kr. 6 mió avsettar á rakstrarstaðnum - Tiltøk fyri ung. Stuðulin verður veittur kommununum til løn til ung sambært reglugerð frá mai 1997 um "Ung í Arbeiði".

Tá ið árið er úti, hava væntandi eini 100-150 ungfólk verið við í verkætlanum fyri Ung í Arbeiði. Hvør ungur hevur verið við í umleið 6 mánaðir. Kostnaðurin fyri hvønn hevur ligið millum kr. 23.000,- og 45.000,- hálvárliga.

Í 1999 verða kr. 5 mió. settar av á rakstrarstaðnum.Ein partur av játtanini skal verða nýttur til verkætlan, har ung fólk, sum fáa forsorgarveiting, fáa boðið arbeiði, og har forsorgarveitingin er treytað av, at tikið verður av arbeiðstilboðnum. Ein samskipari er settur á Almannastovuni.